نیاز به محبت ورزیدن به دیگران و مورد محبت دیگران
واقع شدن دقیقا یک نیاز عاطفی است. این نیاز در طی مراحل مختلف رشد و در مراحل
گوناگون زندگی شکل های مختلفی پیدا می کند و در هر دوره ای به گونه ای متناسب با آن
زمان باید شود. در دوره نوزادی از طریق والدین به خصوص مادر با بوسیدن نوزاد،
در آغوش گرفتن او و نگاه های محبت آمیز مادر به او و با چسباندن او به خود نیاز
کودک می شود. در این دوره تأمین نیازهای عاطفی کودک به اندازه نیازهای
فیزیولوژیکی مانند آب و غذا و پوشاک برای رشد نوزاد ضرورت دارد. در دوره کودکی
تأمین این نیاز توسط اعضای خانواده و همه کسانی که به نحوی با کودک ارتباط دارند
تأمین می شود. در دوره نوجوانی از طریق دوستان و گروه همسالان و در دوره جوانی از
طریق دوستان، خویشاوندان و همسر به این نیاز پاسخ داده می شود. روان شناسان علت
وابستگی انسانها را به یکدیگر همین نیازهای عاطفی می دانند. اگر این نیازها از همان
اول به طور صحیح و به موقع تأمین شود نوزاد، کودک و نوجوان وابستگی ایمن پیدا می
کند و الا وابستگی ناایمن و مرضی در او شکل می گیرد یعنی در عین حال که به دیگران
وابسته است ولی احساس امنیت کافی نیز نمی کند و مستعد انواع اختلالات روانی مانند
بیماری های اضطرابی، افسردگی و. می شود و دیر یا زود به دامن یکی از این بیماری
های روانی فرو می غلتند.(ادامه مطلب)
راھکارھای علمی و عملی ترک خودارضایی